Balık bilinçsizce yüzdü günler ve aylarca. Bir aydınlık gördü gökyüzünden sularının derinliklerine ulaşan. Kapattı gözlerini bıraktı kendini yansımalara. Gözlerini açık tutmaya çalışmanın yorgunluğunu gözlerini kapatana kadar hiç fark etmemişti. Bundan açmak istemedi belki dakikalarca. Bir anda geldi dalgalar, kapandı ışık, açıldı perdeler ve başladı tragedya.
Keşke kalsaydı gözlerim hep kapalı, istemezdim ne ses ne ışık. Keşke hep durgun kalsaydı sular. Bu son dalga mıydı beni böyle savuran? Gelirken neler vardı elimde şimdi sadece birkaç deniz kabuğu elimde kalan. Kendini taşımanın yorgunluğunun dalgaların sürüklediği bilinmezlikten daha hafif olduğunu bilseydim eğer sürüklenirdim sonsuza. Açıldı sesim, yükseldi dalgalar. Söylüyorum son kez bak bana.
"Kötü fallar umrumda değil benim. Serçenin ölmesinde bile bildiği vardır kaderin. Şimdi olacak bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa bugün olmaz. Bütün mesele hazır olmakta."Üstüme geldi büyük dalgalar ama bu sefer zevk verdi yaralar, açıldı gözlerim açıldı perdeler, hoşçakalın bildiğim sular.
Yorumlar
Yorum Gönder