Ana içeriğe atla

Yokluk

 Varlığını yok sayarak ertelenen mutsuzluğa bir gün çarpılır mutlaka. Balığın gözyaşlarını akıtan çarptığı köşeler değil miydi zaten. Birbirine geçmişte aşina fakat şimdi iki yabancı olan şeyler tanışmamışlardan daha uzak değil midir? Bir gün lazım olursa diye kenarda tutulan insancıklar, mükemmel roller, tüm sahteliğiyle yaşanan o şeyler çok iğrenç değil midir? Sen var mısın bilmiyorum ama ben yokum. Sessiz sessiz kenarda tutarak değil, bağıra çağıra yokum. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 Her şey bitti çok önceden olması gerektiği gibi. Belki biraz gecikmeli ama bitti. Kurtuluyorum kalbimdeki şeyden. İçimde garip bir hissizlikten başka hiçbir şey yok. Oyuncak değildim ki ben ya da kimsenin canı istediğinde gelebileceği biri. Bu kadar kısa sürede nasıl içimdeki şeyler böyle değişti ben de anlamıyorum ama mutluyum. Dengesiz biriyle denge kurmaya çalışırken kendi dengemi kaybetmekten yorulmuştum. 
Yorum Gönder
Devamı

Uyanış

 Balık uyandı günler sonra. Geçti üstünden onlarca fırtına. Kapandı perdeler, sustu tragedya. Öncesindeki sessizlik belirliyor fırtınanın şiddetini diye korktu sustuklarından. Yankılandı bir ses, açıldı yine perdeler başladı tragedya. Aşk aldatmasaydı beni böyle ağlar mıydım hiç bu kadar içten? Akar mıydı gözyaşlarım kimseye göstermeden. Ağlat beni her gün ama ne olur gitme. Söyleyemediklerimi de boğdum kendimle birlikte. Saklıyorum tüm sevinçlerimi güzel günler gelir diye. Bir gün mutlaka geleceğim fırtınalar kopsa bile. Bak geldim sana yine. Gitmemek üzere.
Yorum Gönder
Devamı

Gözyaşında yüzen balık

 24 yaşındayım hayatın ne başı ne ortası garip bir yer bence. Bir şeyler için çabalıyorum belki işe yarıyor belki yaramıyor bilmiyorum aslında şu an sonuçla ilgilenmiyorum. Bu yazıyı yıllar sonra okumak için yazıyorum. Üst üste çok ağır şeyler yaşadım bir insanın dayanabilmesi biraz zor olan türden belki bilmiyorum. Kendimden beklemediğim derecede güçlü kaldım hepsinde. Bunu okurken saçlarım ne kadar daha beyazlar bilmiyorum ama şu annem saçlarıma her baktığında neden saçların beyazlamış arkadaş şarkısını söyleyerek gülüyor. Hafızamı kaybettim baya. Yakın arkadaşlarım dalga geçiyor. Yaşanan çoğu şeyi hatırlamıyorum. Ben üst üste yaşadığım şeylere bağlıyorum bunu bence beynim kendini korumaya aldı ve çoğu şeyi sildi. Eskiden her detayı hatırlayan biri olarak bu halimi daha çok sevdim umarım ilerde de böyle rahat bir kafayla yaşarım. Çocukluğumdan beri kadınlar konusunda çok hassasım, aile konusunda şanslıydım kadınlara hep değer verildiğini gördüm. Yaşadığım ülkede ise tam tersini g...
Yorum Gönder
Devamı